Gekoesterde voetbalherinneringen

De Vikingen van Elim

Zaterdag 23 februari speelde Flevo Boys voor de beker de uitwedstrijd tegen Elim. Dit bracht bij mij bijzondere herinneringen naar boven. In mijn periode als eerste elftalspeler speelde ik een aantal jaren ook tegen Elim. Ik vond met name de uitwedstrijden naar Elim altijd zeer indrukwekkend. Het zal de spelers en supporters jonger dan veertig jaar weinig zeggen, maar Sportclub Elim, uit een gehucht onder Hoogeveen, was jarenlang een gevreesde hoofdklasser. Dat hadden ze vooral te danken aan de familie Benjamins, ooms, neven en broers, met als absolute toppers, laatste man Bertus Benjamins en centrale middenvelder Arend Benjamins.

Vooral Bertus was een geweldenaar. In mijn beleving was hij bijna twee meter lang. Hij had een woeste kop, diepliggende ogen, lange wilde haren en een flinke baard waar ook nooit een kam doorheen was gehaald. Als we naar Elim gingen, gingen we naar het noorden. Voor mijn gevoel reisden we veel verder: zo’n duizend jaar de geschiedenis in. Bertus was de reïncarnatie van een Viking-hoofdman. Als een echte veldheer leidde hij ook zijn troepen op het veld. Hij duldde geen lafhartigheid van zijn soldaten. Die riskeerden dan ook met de vreselijkste slidings hun gezondheid. En die van ons.

Maar Bertus kon ook goed voetballen, in zijn eigen stijl. Balletjes breed hield hij niet van. Elke bal die hij onderschepte legde hij rustig stil – niemand durfde toch in zijn buurt te komen – om die vervolgens vijftig, zestig meter naar voren te jagen. Menige achterhoede verkeek zich daarop. Hij had ook een machtig schot waarmee hij elk seizoen doelpunten maakte. Bij een vrije trap op veertig meter afstand van ons doel maakten wij, alle moed bijeen schrapend, een muurtje. Want Bertus zou de bal anders linea recta richting onze doelman Wim Lenderink jagen.

Fijn voetballen was er nooit bij, in Elim. Thuis wonnen we bijna altijd, maar daar lieten we vrijwel alle punten achter, in ruil voor een ongeschonden aftocht. Na mijn periode Flevo Boys 1 ben ik Bertus Benjamins uit het oog verloren. Ik weet wel dat na het afscheid van de gebroeders Benjamins het Drentse clubje meteen uit de hoofdklasse verdween. Tegenwoordig staat Elim bovenaan in de derde klasse. Met weer nieuwe leden van de families Benjamins in het eerste. Terug naar de hoofdklasse is nog een lange weg? Zaterdag 23 februari verloren ze met 1-2 van Flevo Boys 2.

Huib van der Wal